1 از پیچ و تاب فکر تنم صد شکن گرفت آسان نمی توان سر زلف سخن گرفت

2 بر تشنگان عقیق لبت را حلال کرد خطت که آمد و سر چاه ذقن گرفت

1 ز آه گرمی آتش زنم سراپا را ز یک فتیله کنم داغ جمله اعضا را

2 حدیث بحر فراموش شد که دور از تو ز بس گریسته ام آب برده دریا را

1 دست خشک بخت من هر جا که تخم افکن شود وقت حاصل چون شود خاکسترش خرمن شود

2 در چراغم منت روغن ندارد روزگار خانه را آتش زنم تا کلبه ام روشن شود