گر باده دهد از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 26

1 گر باده دهد بر باد مرا از غم بکند آزاد مرا

2 آن دل که بود از باده خراب خوشتر ز هزار آباد مرا

3 ای شاخۀ شمشاد از غم تو شادم چه نخواهی شاد مرا

4 ای شاه قلمرو دل چه خوشست بیداد ترا، فریاد مرا

5 سودای تو شیرۀ جان منست با عشق تو مادر زاد مرا

6 بیمی نکنم از سیل فنا گر بر کند از بنیاد مرا

7 من مفتقرم کاین شور و نوا آن غنچۀ خندان داد مرا