اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 592

1 اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند بگرداند مرا آن کس که گردون را بگرداند

2 اگر این لشکر ما را ز چشم بد شکست افتد به امر شاه لشکرها از آن بالا فروآید

3 اگر باد زمستانی کند باغ مرا ویران بهار شهریار من ز دی انصاف بستاند

4 شمار برگ اگر باشد یکی فرعون جباری کف موسی یکایک را به جای خویش بنشاند

5 مترسان دل مترسان دل ز سختی‌های این منزل که آب چشمه حیوان بتا هرگز نمیراند

6 رایناکم رایناکم و اخرجنا خفایاکم فان لم تنتهوا عنها فایانا و ایاکم

7 و ان طفتم حوالینا و انتم نور عینانا فلا تستیاسوا منان فان العیش احیاکم

8 شکسته بسته تازی‌ها برای عشقبازی‌ها بگویم هر چه من گویم شهی دارم که بستاند

9 چو من خود را نمی‌یابم سخن را از کجا یابم همان شمعی که داد این را همو شمعم بگیراند