1 گر آسمان زکینه دیرینه بگذرد موج صفای سنگ ز آیینه بگذرد

2 گر از پل شکسته ز دریا توان گذشت مخمور هم ز می شب آدینه بگذرد

3 دشمن به خون خویش تپد در سرای خویش اما به شرط آنکه دل از کینه بگذرد

4 گردد چراغ خلوت دلهای قدسیان آهی که از مصاحبت سینه بگذرد

5 گیرد جهان ز جوهر تجرید اسیر عشق چون شعله گر ز خرقه پشمینه بگذرد