1 اگر بلبل بدل داغی ز جور باغبان دارد در آتش من که با من نوگل من سرگران دارد

2 بیابانی است بی پایان من آن سرگشته آهوئی که هر سو رو کند صیاد تیری در کمان دارد

3 که اینحال عجب یا رب نهان با محتسب گوید که شوخی دل ز من برده است و روی از من نهان دارد

4 ز لب خندی مرا از گریه دامن پر گهر کردی مگر لعل لبت خاصیت شه گوهران دارد

5 بامید گهر خود را بدریا میزدی ای دل نگفتم زینهوس بگذر که دریا بیم جان دارد

6 ز گلبانگ عراقی آتشم در پرده زن مطرب که مرغ جان ملال از خاک آذربایجان دارد

7 بهر گامی هزاران دل بپای ناقه میغلطد کدامین دلستان یا رب در اینمحمل مکان دارد

8 صبا آهسته بگذر زانمعنبر زلف خم در خمر هزاران طایر پر بسته در وی آشیان دارد