گر کند گیتی وفایی با از نظیری نیشابوری غزل 117

1 گر کند گیتی وفایی با وفاداران خوش است زندگانی با عزیزان عیش با یاران خوش است

2 محنت شب گیر با شوق حرم دشوار نیست گر بیادت بگذرد شب های بیداران خوش است

3 نرگس شوخ تو مست از ناله شب گیر ماست می فروشان را سر از غوغای می خواران خوش است

4 مال و عصمت را زلیخا بد درین سودا نباخت ماه کنعان بردن از خیل خریداران خوش است

5 فرجه ای نگذاشت گردون تا از آن بیرون روم پیر کودک دل چه با قید گرفتاران خوش است

6 ذوق مرغان می پراند مرغ نوآموز را نو به کوی دوست رفتن با هواداران خوش است

7 حیرتم نیکو ز استیلای عشق آزاد ساخت چون مرض طغیان نماید خواب بیماران خوش است

8 ساقی هم رنگ باید ساغر گل رنگ را می پرستان را نظر بر لاله رخساران خوش است

9 غرق طوفان شد «نظیری » هر که دل بر مال بست رخت بیرون ده که کشتی سبک باران خوش است