1 دل اگر جا بسر طره جانان گیرد به پریشان وطنی سازد و سامان گیرد

2 دل شود رام در آن زلف دل آرام اگر گوی آرام ز کج تابی چوگان گیرد

3 برق آسا روی و سینه خروشان چون رعد ابر چشمم سر ره بر تو چو باران گیرد

4 باید از جانب جمهوری دلها دل من از سر زلف تو داد دل یاران گیرد

5 شعله آتش جمهوری ایران باید اول از دامن تبریز به طهران گیرد

6 دود این شعله طرفدار قجر کور کند شررش تا بسر تربت خاقان گیرد

7 دودمانی که از او مملکتی شد ویران کوچه باقی است کزین کشور ویران گیرد

8 کشوریرا که شه از دیدن او بیزار است پولش از کیسه ملت بچه عنوان گیرد

9 تا کی این شاه پری پر و رو حوری لشکر باج عیاشی خود از زن دهقان گیرد

10 تا از این سلطنت خانه برافکن نامی هست ایران نتواند سر و سامان گیرد

11 شد مسلمانی ما آلت بازیچه شیخ کیست این آلت از این عالم نادان گیرد