اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 959

1 اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد نشاط و عیش به باغ بقا توانی کرد

2 اگر به آب ریاضت برآوری غسلی همه کدورت دل را صفا توانی کرد

3 ز منزل هوسات ار دو گام پیش نهی نزول در حرم کبریا توانی کرد

4 درون بحر معانی لا نه آن گهری که قدر و قیمت خود را بها توانی کرد

5 به همت ار نشوی در مقام خاک مقیم مقام خویش بر اوج علا توانی کرد

6 اگر به جیب تفکر فروبری سر خویش گذشته‌های قضا را ادا توانی کرد

7 ولیکن این صفت ره روان چالاکست تو نازنین جهانی کجا توانی کرد

8 نه دست و پای اجل را فرو توانی بست نه رنگ و بوی جهان را رها توانی کرد

9 تو رستم دل و جانی و سرور مردان اگر به نفس لئیمت غزا توانی کرد

10 مگر که درد غم عشق سر زند در تو به درد او غم دل را روا توانی کرد

11 ز خار چون و چرا این زمان چو درگذری به باغ جنت وصلش چرا توانی کرد

12 اگر تو جنس همایی و جنس زاغ نه‌ای ز جان تو میل به سوی هما توانی کرد

13 همای سایه دولت چو شمس تبریزیست نگر که در دل آن شاه جا توانی کرد