1 گر درین قحط سرایت نکند نان مددی نه جسد رنگ نموگیرد و نی جان مددی

2 سرسری نگذری ای بیخبر از عقدهٔ دل گر ز ناخن نشود کار به دندان مددی

3 ای غنی تا اثر انجم و افلاک بجاست کس نمی‌خواهد از اقبال تو چندان مددی

4 در قناعت همه اسباب به زیر قدم است مور این دشت نخواهد ز سلپمان مددی

5 اینقدر باز نگردد در تشویش سوال ازکریمان نرسد گر به گدایان مددی

6 صحبت بیخردان آفت روحانی بود آه اگر نوح نمی‌دید ز توفان مددی

7 حیف از آن بیخبری چندکه با قدرت جاه خاک گشتند و نکردند به یاران مددی

8 فصل بیحاصلی اشک تریها دارد سنگ شد ابر اگر کرد به نیسان مددی

9 اشک بی‌رونقی بخت سیه نپسندید داشت این شام هم از فیض چراغان مددی

10 گل این باغ جنون حوصله‌ای می‌خواهد بیدل از چاک ضرور است به دامان مددی