گر ریخت پر عقابی ، فر هما از وحشی بافقی غزل 165

1 گر ریخت پر عقابی ، فر هما بماند جاوید سایهٔ او بر فرق ما بماند

2 رفت آنکه لشکری را در حمله‌ای شکستی لشکر شکن اگر رفت کشور گشا بماند

3 ماه سپهر مسند ، شد از صف کواکب مهر ستارهٔ خیل ، گردون لوا بماند

4 عباس بیک اعظم کز بار احتشامش تا انقراض عالم گردون دو تا بماند

5 خان ضعیف پرور کز بهر حفظ جانش بر چرخ عالمی را دست دعا بماند

6 خورشید خادم او ، گردون ملازم او تا حشر این بزرگی، وین کبریا بماند

7 گردون ذخیره سازد گرد سم سمندش کز بهر چشم گردون این توتیا بماند

8 گر دست تیغ فتنه گردون بلند سازد خشک از نهیب عدلش اندر هوا بماند

9 گر جان گذاشت خالی نخل رسیدهٔ او او هر دو تازه نخلش او را بجا بماند

10 این را به باغ دولت و آنرا به گلشن بخت یارب که تا قیامت نشو و نما بماند

11 تو جاودان بمانی گر او نماند باقی اقبال تو جهان را تا انتها بماند

12 وحشی همیشه ماند این زبدهٔ زمانه تا هیچکس نماند تنها خدا بماند