اگر تمکین حسنش از واعظ قزوینی دیوان اشعار 23

1 شد دماغ از سنبل او بسکه سودایی مرا خوشتر آید نکهت گلهای صحرائی مرا

2 بسکه از سودای زلفش میکنم دیوانگی گشته بر سر جمع داغش چون تماشائی مرا

1 نتوان به پند کرد نکو بدسرشت را صیقل گری نمیکند آیینه خشت را

2 مال جهان جهنم نقدیست ای فقیر بشناس قدر مفلسی چون بهشت را

1 هرگه آن گلزار خوبی، یاد می آرد ز ما همچو باران بهاری فیض می بارد ز ما

2 هستی ما تشنه پاشیدنست از یکدگر وای اگر شیرینی غم دست بردارد ز ما