گر خون دل از دیده روان شد از فیض کاشانی غزل 301

1 گر خون دل از دیده روان شد شده باشد رازی که نهان بود عیان شد شده باشد

2 گر پرده بر افتاد ز عشاق بر افتد ور حسن تو مشهور جهان شد شده باشد

3 دین و دل و عقلم همه شد در سر کارت جان نیز اگر بر سر آن شد شده باشد

4 از حسرت آن لب گر از این دیدهٔ خونبار یاقوت ترو لعل روان شد شده باشد

5 بر یاد رخت دیده غمدیدهٔ عشاق بر هر مه و مهر ار نگران شد شده باشد

6 هر کو گل رخسار تو یکبار به‌بیند گر جامه در آن نعره‌زنان شد شده باشد

7 چون رخش تجلی بجهانی بجهان تو عقل از سر نظار گیان شد شده باشد

8 در دیدهٔ عشاق عیانی تو چو خورشید رویت گر از اغیار نهان شد شده باشد

9 آئی چو بر فیض نماند آنرا روئی تو شاد بمان او ز میان شد شده باشد