1 گر چنین اشکم ز شرم پرگناهی می‌رود همچو ابر از نامه‌ام رنگ سیاهی می‌رود

2 بی‌جمالت جز هلاک خود ندارم در نظر مرگ می‌بیند چو آب از چشم ماهی می‌رود

3 سعی قاتل را تلافی مشکل است از بسملم تا به عذر آیم زمان عذرخواهی می‌رود

4 لنگر جمعیت دل در شکست آرزوست موج چون ساکن شد ازکشتی تباهی می‌رود

5 از هوسهای سری بگذر که در انجام کار شمع این محفل به داغ بی‌کلاهی می‌رود

6 گیر و دار اوج دولتها غباری بیش نیست بر هوا چون گردباد اورنگ شاهی می‌رود

7 تیره‌بختی هم شبستان چراغان وفاست داغ تا روشن شود زیر سیاهی می‌رود

8 کیست گردد منکر گل کردن اسرار عشق رنگها اینجا به سامان گواهی می‌رود

9 ای نفس پیش از هوا گشتن خروشی ساز کن فرصت عرض قیامت دستگاهی می‌رود

10 شمع تصویرم، مپرس از درد و داغ حسرتم اشک من عمریست ناگردیده راهی می‌رود

11 بیدل انجام تماشا محو حیرت گشتن است این همه سعی نگه تا بی‌نگاهی می‌رود