گر بند بند ما چو نی از هم از فضولی بغدادی غزل 179

1 گر بند بند ما چو نی از هم جدا کنند به زانکه در غمت ز فغان منع ما کنند

2 خوبان نمی کنند وفایی بعاشقان خوبند بهر آنکه همیشه جفا کنند

3 بینند روی شاهد مقصود اهل دل گر توتیای دیده ازان خاک پا کنند

4 جان نیست جز امانت تو نزد عاشقان وقتست جان من بتو یک یک فدا کنند

5 امروز دیده اند ترا زاهدان شهر فردا نماز خود همه باید فضا کنند

6 در حیرتم که راهروان طریق عقل خود را اسیر دام تعلق چرا کنند

7 اهل وفا نیند فضولی پری رخان هرگز طمع مدار که با تو وفا کنند