گر یک نفست ز زندگانی از ظهیر فاریابی رباعی 31

1 دادیم دل به دست تو در پای مفکنش غافل مشو ز ناله و زاری و شیونش

2 چون دست در غمت زد و پا استوار کرد گر دست می نگیری در پا میفکنش

1 خدایگانا بر بنده بندگیت چنانک نماز و روزه بود بر جهانیان فرض است

2 و لیک عرض کنم حال خود که نزد صدور گشایش غم ارباب حاجت از عرض است

1 ای قصر ملک را ز معالیت کنگره حزم تو گرد مرکز اسلام دایره

2 در طلعتت نجوم افق را مطالعه در منظرت سعود فلک را مناظره