اگر نه باده غمِ دل ز یادِ ما بِبَرَد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 اگر نه باده غمِ دل ز یادِ ما بِبَرَد نهیبِ حادثه بنیادِ ما ز جا بِبَرَد
2 اگر نه عقل به مستی فروکَشَد لنگر چگونه کَشتی از این وَرطِهٔ بلا ببرد
3 فغان که با همه کس غایبانه باخت فلک که کس نبود که دستی از این دَغا ببرد
4 گذار بر ظلمات است، خِضْرِ راهی کو؟ مباد کآتش محرومی آبِ ما ببرد
5 دل ضعیفم از آن می‌کَشَد به طَرْفِ چمن که جان ز مرگ به بیماریِ صبا ببرد
6 طبیبِ عشق منم باده دِه که این معجون فَراغت آرد و اندیشهٔ خطا ببرد
7 بسوخت حافظ و کس حالِ او به یار نگفت مگر نسیم پیامی خدای را ببرد
معنی شعر:
از سختی ها و مشکلات زندگی نهراس. ترس مقدمه شکست و نابودی است. با عقل و فراست خطاها و اشتباهات گذشته را جبران کن. و از تکرار آن بپرهیز. به دنبال کارهای مثمر و با نتیجه باش. به خدا توکل کن تا کامیاب شوی . و گره از مشکلاتت گشوده شود.
دیدگاه‌ها **