1 تو اگر نیک نیکی اربدبد بدونیک تو باتو باشد خود

2 چون بدی‌، پس بدان که بیخردی که خرد نیست رهنمون بدی

3 هر که پروردهٔ خرد باشد کی درو فعل دیو و دد باشد

4 هر که را عز آن جهان باید دامن دل به بد نیالاید

5 گر کند عقل نیکی‌ات تلقین پس تو و بارگاه علیین

6 وگرت دیو رهنمای بود اسفل السافلینت جای بود

7 ددی تو زناسپاسی توست‌ بدی تو زناشناسی توست

8 گر شعارت بود سپاس و شناس این ندا آید «ا‌نت خیرالناس‌»