اگر نسیم صبا زلف او برافشاند از جلال عضد غزل 105

1 اگر نسیم صبا زلف او برافشاند هزار جان مقیّد ز بند برهاند

2 منش ببینم و از دور رخ نهم بر خاک مرا ببیند و از دور رخ بگرداند

3 قد خمیده خود را همی کنم سجده از آن جهت که به ابروی دوست می ماند

4 اگر مراد تو جان است کار جان سهل است چه حاجت است که چشمت به زور بستاند

5 ز زلف خویش نسیمی فرست عاشق را که بی حدیث به بوی تو جان برافشاند

6 بساز چاره بیچارگان خود امروز که کار وعده فردا کسی نمی داند

7 خیال لعل تو در دل نهفته نتوان داشت که آبگینه کجا رنگ می بپوشاند

8 ز روی دوست صبوری نمی توانم کرد چرا که تشنه صبوری ز آب نتواند

9 کنون که کار من خسته از دوا بگذشت بگو طبیب مرا تا قدم نرنجاند

10 جلال اگر نفسی پیش بخت بنشیند بسی گناه که بر بخت خویش بنشاند