1 گر ماه من بتابد از بام تا بخانه گردد جهانیان را پر آفتاب خانه

2 از گلشن وصالش باد ار برد نسیمی از شرم آب گردد گل در گلاب خانه

3 مطلوب را چو هر جا باید طلب نمودن زهاد و کنج مسجد ما و شراب خانه

4 خلوتسرای دلبر خالی ز غیر باید تا چند کنج دل را سازی کتابخانه

5 گفتم که ساز خانه در چشم من چو مردم گفتا کسی بسازد بر روی آب خانه

6 ای از فروغ رویت پر آفتاب صحرا ای از نسیم مویت پرمشک ناب خانه

7 فراش شمع مجلس گوئی نشان که امشب از تاب عارضت شد پر ماهتاب خانه

8 با یاد تست دوزخ جان را مقام راحت بی روی تست جنت دل را عذاب خانه

9 تا آفتاب تابان از بام و در درآید خواهد حسین کو را گردد خراب خانه