1 گر پریچهره مه پیکر من باز آید روشنائی ببصر جان ببدن باز آید

2 پرتو نور تجلی رسد از جانب طور نفس رحمت رحمان ز یمن باز آید

3 از سر طره آن ترک خطائی بمشام نکهت نافه آهوی ختن باز آید

4 همه کار من دلسوخته چون زر گردد اگر آن سنگدل و سیم ذقن باز آید

5 مردم دیده من درج پر از در دارد همچو غواص که از بحر بدن باز آید

6 خوش بود گر ز جفای کاری و بیدادگری آن بت عشوه ده عهدشکن باز آید

7 طوطی طبع من از چه دهن نطق ببست بگشاید اگر آن پسته دهن باز آید

8 دارم امید که بر رغم حسودان ز سفر مونس جان حسین ابن حسن باز آید