اگر بینش ز مژگان پر برآرد از اسیر شهرستانی غزل 507

1 اگر بینش ز مژگان پر برآرد سر از کار جنون کمتر برآرد

2 اگر نیستان برد از بحر دل آب چمن جای ثمر گوهر برآرد

3 قدم در چشم گلشن رنجه فرمای که جای سبزه مژگان سر برآرد

4 هوا پروانه باشد باغ دل را به جای سبزه بال و پر برآرد

5 شود غواص بحر دیده گر دل صدف جای گهر اخگر برآرد

6 چو مژگان حسرت طرف کلاهی ز آغوش نگاهم سر برآرد

7 ز پرواز دل مجنون عجب نیست اگر نقش پیش هم پر برآرد

8 چه خواهد شد اسیر از باغ همت به کام دل صفیری گر برآرد