1 گر جان منکرانت شد خصم جان مستم اندر جواب ایشان خوبی تو بسستم

2 در دفع آن خیالش وز بهر گوشمالش بنمایمش جمالت از دور من برستم

3 گوید که نیست جوهر وز منش نیست باور زان نیست ای برادر هستم چنانک هستم

4 دوش از رخ نگاری دل مست گشت باری تا پیش شهریاری من ساغری شکستم

5 من مست روی ماهم من شاد از آن گناهم من جرم دار شاهم نک بشکنید دستم

6 بس رندم و قلاشم در دین عشق فاشم من ملک را چه باشم تا تحفه‌ای فرستم

7 دل دزد و دزدزاده بر مخزن ایستاده شه مخزنش گشاده چون دست دزد بستم

8 ای بی‌خبر ز شاهی گویی که بر چه راهی من می روم چو ماهی آن سو که برد شستم

9 شمس الحق است رازم تبریز شد نیازم او قبله نمازم او نور آب دستم