اگر به کوی تو باشد مرا مجال از حافظ شیرازی غزل 306

1 اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول رسد به دولت وصل تو کار من به اصول

2 قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول

3 چو بر در تو من بینوای بی زر و زور به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول

4 کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول

5 من شکستهٔ بدحال زندگی یابم در آن زمان که به تیغ غمت شوم مقتول

6 خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول

7 دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول

8 چه جرم کرده‌ام ای جان و دل به حضرت تو که طاعت من بیدل نمی‌شود مقبول

9 به درد عشق بساز و خموش کن حافظ رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول