گر خرامد آن پری‌رو جانب از طغرل احراری غزل 39

1 گر خرامد آن پری‌رو جانب گلزارها شور محشر می‌شود در کوچه و بازارها

2 هر نفس در خانه دل نقش تصویرش بود با پری هائل نمی‌گردد در و دیوارها

3 گردی از خاک کف پایش به هنگام وصال بهر دفع نبض هجران می‌کنم تومارها!

4 در طریق عشق جز وحشت نمی‌باشد دلیل این سخن را من شنیدستم ز مجنون بارها!

5 از شمیم حلقه گیسوی عنبرسای او اهرمن را بگسلد اندر میان زنارها

6 نیست خوبان جهان را چون لبش خوبانی‌ای دیده‌ام خوبان عالم را ولی بسیارها

7 خال مشکین بر رخش دیدم تعجب آمدم کش بود صحن حرم منزلگه کفارها

8 یاد جعد طره‌اش در گردنم دامی بود چون طناب خیمه اندر گردن مسمارها

9 حل نگردد عقده‌های این معما در دلت در سواد زلف او باشد بسی اسرارها!

10 هیچ در ملک جهان طغرل نمی‌باشد چنین کش برند از عاشقان دل این چنین دلدارها!