گر وصل آن نگار میسر شود از اوحدی مراغه‌ای غزل 20

1 گر وصل آن نگار میسر شود مرا از عمر باک نیست، که در سر شود مرا

2 تسخیر روی او به دعا می‌کند دلم تا آفتاب و ماه مسخر شود مرا

3 روزی که کاسهٔ سرم از خاک پر کنند از بوی او دماغ معطر شود مرا

4 آن نور هر دودیده اگر می‌دهد رضا بگذار تا دودیده به خون تر شود مرا

5 هر ساعتم چنان کند از غصه پایمال کز دست او فعان به فلک بر شود مرا

6 مشکل شکفته گرددم از وصل او گلی لیکن چه خارها که به دل در شود مرا!

7 این درد سینه سوز، که در جان اوحدیست از تن شگفت نیست که لاغر شود مرا