اگر به عشق نباشد درست، پیمانم از قدسی مشهدی غزل 405

1 اگر به عشق نباشد درست، پیمانم به عهد زلف تو کافر نیم، مسلمانم

2 من و دیار محبت، که هرکجا رفتم به دولت غمت آماده بود سامانم

3 برای من شده نازل ز عرش، مصحف عشق حدیث مهر و وفا آیتی‌ست در شانم

4 به این که چشم تری بوده پیش ازین آنجا همیشه در نظر آید خیال کنعانم

5 به جان دوست که جز بر رضای دوست مرا قدم نرفته، وگر رفته هم پشیمانم

6 چو گل به روی خسان تا نبایدم خندید چو غنچه معتکف خلوت گریبانم

7 ز سرگرانی بختم ز بس ملال رسید بود ز سایه دستار، دل هراسانم

8 ز خاک عشق، گیاهی نمی‌دمد ناقص تمام داغ بود، لاله بیابانم