گر درد کند پای از ابوسعید ابوالخیر رباعی 185

1 آواز در آمد بنگر یار منست من خود دانم کرا غم کار منست

2 سیصد گل سرخ بر رخ یار منست خیزم بچنم که گل چدن کار منست

1 ایزد که جهان به قبضهٔ قدرت اوست دادست ترا دو چیز کان هر دو نکوست

2 هم سیرت آنکه دوست داری کس را هم صورت آنکه کس ترا دارد دوست

1 من دوش دعا کردم و باد آمینا تا به شود آن دو چشم بادامینا

2 از دیدهٔ بدخواه ترا چشم رسید در دیدهٔ بدخواه تو بادامینا

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما