من اگر رندم و قلّاشم، از شاطرعباس صبوحی غزل 55

1 من اگر رندم و قلّاشم، اگر درویشم هر چه ام، عاشق رخسار تو کافر کیشم

2 دست کوتاه از آن زلف درازت نکشم گر زند عقرب جرّاره، هزاران نیشم

3 خواهمت تا که شبی تنگ در آغوش کشم چه غمم گر خطری صبح درآید پیشم

4 دشت، آراسته از لاله رخان، دوش به دوش من بیچاره گرفتار خیال خویشم

5 دل ز عشق رخت ای دوست، کجا برگیرم برود عمر عزیز ار به سر تشویشم

6 من، همان شاطر عشقم که به تو شرط کنم گر کشم دست ز دامان تو، نادرویشم