گر من نه به دل داغ برافکنده‌امی از خاقانی شروانی رباعی 351

1 پای گریز نیست که گردون کمان‌کش است جای فزاع نیست که گیتی مشوش است

2 ماویز در فلک که نه بس چرب مشرب است برخیز از جهان که نه بس خوب مفرش است

1 ما به غم خو کرده‌ایم ای دوست ما را غم فرست تحفه‌ای کز غم فرستی نزد ما هردم فرست

2 جامه هامان چاک ساز و خانه‌هامان پاک سوز خلعه‌هامان درد بخش و تحفه‌هامان غم فرست

1 دست قبا در جهان نافه گشای آمده است بر سر هر سنگ باد غالیه‌سای آمده است

2 ابر مشعبد نهاد پیش طلسم بهار هر سحر از هر شجر سحر نمای آمده است