1 من اگر پرغم اگر شادانم عاشق دولت آن سلطانم

2 تا که خاک قدمش تاج من است اگرم تاج دهی نستانم

3 تا لب قند خوشش پندم داد قند روید بن هر دندانم

4 گلم ار چند که خارم در پاست یوسفم گر چه در این زندانم

5 هر کی یعقوب من است او را من مونس زاویه احزانم

6 در وصال شب او همچو نیم قند می نوشم و در افغانم

7 پای من گر چه در این گل مانده‌ست نه که من سرو چنین بستانم

8 ز جهان گر پنهانم چه عجب که نهان باشد جان من جانم

9 گر چه پرخارم سر تا به قدم کوری خار چو گل خندانم

10 بوده‌ام مؤمن توحید کنون مؤمنان را پس از این ایمانم

11 سایه شخصم و اندازه او قامتش چند بود چندانم

12 هر کی او سایه ندارد چو فلک او بداند که ز خورشیدانم

13 قیمتم نبود هر چند زرم که به بازار نیم در کانم

14 من درون دل این سنگ دلان چون زر و خاک به کان یک سانم

15 چونک از کان جهان بازرهم زان سوی کون و مکان من دانم