1 گر دست دهد ز مغز گندم نانی وز می دو منی ز گوسفندی رانی

2 با لاله رخی و گوشه بستانی عیشی بود آن نه حد هر سلطانی

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 ایدل تو به اسرار معما نرسی در نکته زیرکان دانا نرسی

2 اینجا به می لعل بهشتی می ساز کانجا که بهشت است رسی یا نرسی

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.