1 گر به سخن درآورم عشق سخن سرای را بر بر و دوش سردهی گریه های و های را

2 گل به خزان شکفته شد وین دل بسته وانشد در بن ناخن است نی بخت گره گشای را

3 نی ز رهی خبر دهم نی به دلی اثر کنم صوت کجم ز کاروان زمزمه درای را

4 هر المی که صعب تر روزی عاشقان شود طعمه ز استخوان سزد حوصله همای را

5 درس ادیب اگر بود زمزمه محبتی جمعه به مکتب آورد طفل گریزپای را

6 خاتم جم شکسته تن هیکل عشق ساخته منظر دوست کرده دل جام جهان نمای را

7 پیش «نظیری » از ملک درد دلی برم که هست بر در شه ترددی ناله آن گدای را