گر بی تو به بزم عیش ساغر از طبیب اصفهانی رباعی 22

1 آنان که در طلب به پی دل نمی رسند صد سال اگر روند بمنزل نمی رسند

2 این ظلم دیگرست که صیاد پیشگان یکبار بر جراحت بسمل نمی رسند

1 دو هفته شد که زمن یار سرگران دارد بطاقتی که ندارم مگر گمان دارد

2 نگاه گرم برویت که می تواند کرد چنین که روی ترا شرم در میان دارد

1 قسمتم گرمی بازار نگردد هرگز کس خریدار من زار نگردد هرگز

2 ای خوش آن می که چو هشیار کشد ز آن گردد آنچنان مست که هشیار نگردد هرگز