گر به رخسار چو ماهت صنما از سعدی شیرازی غزل 393

1 عیب آنان مکن که پیش ملوک پشت خم می‌کنند و بالا راست

2 هر که را بر سماط بنشستی واجب آمد به خدمتش برخاست

1 فرزانه رضای نفس رعنا نکند تا خیره نگردد و تمنا نکند

2 ابریق اگر آب تا به گردن نکنی بیرون شدن از لوله تقاضا نکند

1 نشنیدم که مرغ رفته ز دام باز گردید و سر گفته به کام

2 مرغ وحشی که رفت بر دیوار که تواند گرفت دیگر بار

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت