گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2996

1 گر من ز دست بازی هر غم پژولمی زیرک نبودمی و خردمند گولمی

2 گر آفتاب عشق نبودیم چون زحل گه در صعود انده و گه در نزولمی

3 ور بوی مصر عشق قلاوز نیستی چون اهل تیه حرص گرفتار غولمی

4 ور آفتاب جان‌ها خانه نشین بدی دربند فتح باب و خروج و دخولمی

5 ور گلستان جان نبدی ممتحن نواز من چون صبا ز باغ وفا کی رسولمی

6 عشق ار سماع باره و دف خواه نیستی من همچو نای و چنگ غزل کی شخولمی

7 ساقیم گر ندادی داروی فربهی همچون لب زجاج و قدح در نحولمی

8 گر سایه چمن نبدی و فروغ او من چون درخت بخت خسان بی‌اصولمی

9 بر خاک من امانت حق گر نتافتی من چون مزاج خاک ظلوم و جهولمی

10 از گور سوی جنت اگر راه نیستی در گور تن چرا خوش و باعرض و طولمی

11 ور راه نیستی به یمین از سوی شمال کی چون چمن حریف جنوب و شمولمی

12 گر گلشن کرم نبدی کی شکفتمی ور لطف و فضل حق نبدی من فضولمی

13 بس کن ز آفتاب شنو مطلع قصص آن مطلع ار نبودی من در افولمی