گر غصه روزگار گویم از سعدی شیرازی غزل 442

1 گر غصه روزگار گویم بس قصه بی شمار گویم

2 یک عمر هزارسال باید تا من یکی از هزار گویم

3 چشمم به زبان حال گوید نی آن که به اختیار گویم

4 بر من دل انجمن بسوزد گر درد فراق یار گویم

5 مرغان چمن فغان برآرند گر فرقت نوبهار گویم

6 یاران صبوحیم کجایند تا درد دل خمار گویم

7 کس نیست که دل سوی من آرد تا غصه روزگار گویم

8 درد دل بی‌قرار سعدی هم با دل بی‌قرار گویم