اگر دور از دلارای خود افتم از قدسی مشهدی غزل 372

1 اگر دور از دلارای خود افتم به دست طبع خودرای خود افتم

2 ز سودای دو عالم باز مانم زمانی گر به سودای خود افتم

3 شبم گرم است جا بر آستانت مباد آن روز، کز جای خود افتم

4 نگیرد دامنم گر خاک کویت شوم زنجیر و در پای خود افتم

5 غریبان را دهم در دیده ماوا ز غربت گر به ماوای خود افتم

6 تمنای فلک آن است قدسی که من دور از تمنای خود افتم