گر به صحرا بگذرم از اشک من از قدسی مشهدی غزل 196

1 گر به صحرا بگذرم از اشک من گلشن شود در چراغ لاله آب چشم من روغن شود

2 سرو جان یابد به باغ، ار سایه اندازی بر او ور قدم بر دیده نرگس نهی روشن شود

3 سر ز بزمش تافتم چندان که خود را سوختم سرکشی تا چند چون شمعم وبال تن شود؟

4 عاشق دیوانه خودداری نمی‌داند که چیست هرکه شد بیگانه از خود آشنا با من شود

5 دود غم بیرون نخواهد رفت از کاشانه‌ام گر سراسر سقف این غمخانه یک روزن شود