گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2585

1 گر نرگس خون خوارش دربند امانستی هم زهر شکر گشتی هم گرگ شبانستی

2 هم دور قمر یارا چون بنده بدی ما را هم ساغر سلطانی اندر دورانستی

3 هم کوه بدان سختی چون شیره و شیرستی هم بحر بدان تلخی آب حیوانستی

4 از طلعت مستورش بر خلق زدی نورش هم نرگس مخمورش بر ما نگرانستی

5 با هیچ دل مست او تقصیر نکرده‌ست او پس چیست ز ناشکری تشنیع چنانستی

6 وصلش به میان آید از لطف و کرم لیکن کفو کمر وصلش ای کاش میانستی

7 صورتگر بی‌صورت گر ز آنک عیان بودی در مردن این صورت کس را چه زیانستی

8 راه نظر ار بودی بی‌رهزن پنهانی با هر مژه و ابرو کی تیر و کمانستی

9 بربند دهان زیرا دریا خمشی خواهد ور نی دهن ماهی پرگفت و زیانستی