اگر بگوشه چشمی بسوی ما از حسین خوارزمی غزل 264

1 اگر بگوشه چشمی بسوی ما نگری ز جمع گوشه نشینان هزار دل ببری

2 بهر کسی که نمائی جمال خود هیهات دریغ جان من از حسن خویش بیخبری

3 بنوش لعل لب خویش راحت روحی به نیش غمزه اگر چه جراحت جگری

4 منم که شاهی عالم بهیچ نشمارم اگر مرا تو کمینه غلام خود شمری

5 ز خاک من بمشامت رسد شمیم وفا پس از وفات اگر تو بتربتم گذری

6 من و توئیم یکی در مقام وحدت عشق بصورت ارچه منم دیگر و تو هم دگری

7 اگر مراد طلب میکنی حسین از دوست بآه نیم شبی ساز و گریه سحری