گر کسی چیند ز باغ عارضت از طغرل احراری غزل 225

1 گر کسی چیند ز باغ عارضت یک بار گل در کنار خود کند تمهید صد گلزار گل

2 کرده‌ای تا دیده خود محرم دیدار خویش جوهر آیینه آرد هر دم از زنگار گل

3 کم بود همچون گل روی تو گل اندر چمن در گلستان جهان دیدیم ما بسیار گل

4 صورتی از چین زلفت گر فتد ناگه به چین پنجه بهزاد می‌چیند ز شاخ مار گل

5 در چمن گل را اگر بینی تو با صد رنگ و بو گر نه مانند رخ او بشکفد مشمار گل!

6 هر کجا باشد حدیث پرده رخسار او ساز مطرب آورد از نغمه هر تار گل

7 دم به دم ز اقبال بخت خویش مانند هدف می‌کند بر سینه‌ام تیر نگاه یار گل

8 ز اول شب تا سحر خوابیده اندر فرش ناز کی شود از ناله بلبل دمی بیدار گل؟!

9 جز دم وحدت به زیر رأیت عشقش مزن خون منصورت کند ناگه ز چوب دار گل

10 وه چه خوش گفتست طغرل بیدل بحر سخن خاک راهی باش و از هر نقش پا بردار گل!