1 اگر یک تن به گیتی درد یاران را طبیبستی خداوند محبت شاه مهرویان حبیبستی

2 ز صوت عندلیب اندر چمن جانها برقص آید مگر در وصف او سرگرم دستان عندلیبستی

3 گر او را بر فلک جانیست یا رب از چه رودایم رخش چون آفتاب و پنجه چون کف الخضیبستی

4 چنان آویختم در دامن مهرش که پنداری ز حلق کودکان آویخته عود الصلیبستی

5 به گیتی هر کسی را حق نصیبی داده است اما مرا از ملک و مال این جهان مهرش نصیبستی

6 امیری را از او باید ادب آموختن گرچه به فرمان مظفر شه ممالک را ادیبستی