دوش بر خاک درت عرض جبین می‌کردم از قدسی مشهدی غزل 400

1 دوش بر خاک درت عرض جبین می‌کردم وز جبین درخور آن، سجده گزین می‌کردم

2 گر خیال تو به آیینه گمان می‌بردم در دل آینه، چون عکس، کمین می‌کردم

3 من چه دانم که مثنا نشود وصل تو، کاش روز اول، نگه بازپسین می‌کردم

4 تهمت خرمی از هر دو جهان برمی‌خاست گر به اندازه غم، ناله حزین می‌کردم

5 گر نسیم سحری همره خویشم می‌برد از سر زلف بتان، غارت چین می‌کردم

6 عشق می‌گویم و رخساره به خون می‌شویم عمرها خدمت دل بهر همین می‌کردم

7 نگرفتم ز لب نوش تو بوسی، ای کاش تازه، کامی ز می عشق چنین می‌کردم

8 فال حسرت زدم و گشت اجابت شب دوش کاش امروز دعایی به ازین می‌کردم

9 تا نگاهی نکند سوی تو پنهان از من در پی دیده چو دل، دوش کمین می‌کردم