میپرسیدم دوش ز شمع آهسته از عطار نیشابوری مختارنامه 76

1 آن یکی را دیگری سخت بز گرفتی تو مرا ای شور بخت

2 گفت مجنونیش چون هستی تو خر گر بزی بیشت نگیرد غم مخور

1 گفتم: جانا هیچ کسی جانان یافت یا در همه عمر آن چه همی جست آن یافت

2 گفت: از پس صدهزار قرن ای عاقل بس زود بود هنوز گر بتوان یافت

1 تا دل ز کمال تو نشان یافت جان عشق تو در میان جان یافت

2 پروانهٔ شمع عشق شد جان چون سوخته شد ز تو نشان یافت

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند