1 از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن فردا که نیامده ست فریاد مکن

2 برنامده و گذشته بنیاد مکن حالی خوش باش و عمر بر باد مکن

1 از آمدن و رفتن ما سودی کو وز تار امید عمر ما پودی کو

2 چندین سروپای نازنینان جهان می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو

1 لب بر لب کوزه بردم از غایت آز، تا زو طلبم واسطهٔ عمرِ دراز،

2 لب بر لب من نهاد و می‌گفت به راز: می خور، که بدین جهان نمی‌آیی باز!

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه