1 شمع خوشی افروختی عود دل ما سوختی از بهر بزم عاشقان شمعی ز نور افروختی

2 جز عاشقی کاری دگر از ما نمی آید دگر زیرا که از روز ازل ما را چنین آموختی

1 از تتق کبریا صورت لطف خدا بسته نقابی ز نور روی نموده به ما

2 دُرهٔ بیضا بود صورت روحانیش شاه معانی جهان هر دو جهانش گدا

1 هر که آمد بر سر دار فنا یابد از دار فنا دار بقا

2 خدمت منصور از آن سردار شد ذوق سرداری اگر داری بیا