صد جان به فدای از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 151

1 از دیر برون آمد ترسا بچه ای سرمست بر دوش چلیپائی خوش جام مئی بر دست

2 کفر سر زلف او غارتگر ایمان است قصد دل و دینم کرد ایمان مرا برده است

1 در راه خدا بسی دویدیم تا باز به خدمتش رسیدیم

2 در هر برجی چو شاهبازی پرواز کنان روان پریدیم

1 گر در این بحر آشنا یابی عین ما را به عین ما یابی

2 دردمندی اگر دوا جوئی درد می نوش تا شفا یابی