به گلشن تنگدل چون غنچه زادم، از قدسی مشهدی غزل 328

1 به گلشن تنگدل چون غنچه زادم، شادمان رفتم ندیدم در چمن بوی وفایی، زود از آن رفتم

2 ز من نشنید نام رنگ و بو، باد صبا هرگز چو گل یا رب ازین گلشن چرا پیش از خزان رفتم

3 چو راه عشق طی گردید، یک جا بودشان منزل چو آواز جرس دنباله هر کاروان رفتم

4 ندانم از کدامین کو، رساندم چون صبا گردی که گل بشکفت بر رویم، چو سوی بوستان رفتم

5 پی هر ذره چون خورشید سر بردم به هر روزن ندیدم غیر عشق از کعبه تا دیر مغان رفتم

6 به کوی گلرخان، چون عشق، قدسی پای محکم کن که من در هجر ایشان از هوس دنبال جان رفتم