برفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1236

1 این سخن پایان ندارد خیز زید بر براق ناطقه بر بند قید

2 ناطقه چون فاضح آمد عیب را می‌دراند پرده‌های غیب را

1 نی که لقمان را که بندهٔ پاک بود روز و شب در بندگی چالاک بود

2 خواجه‌اش می‌داشتی در کار پیش بهترش دیدی ز فرزندان خویش

1 یک جوانی بر زنی مجنون بدست می‌ندادش روزگار وصل دست

2 بس شکنجه کرد عشقش بر زمین خود چرا دارد ز اول عشق کین

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم