مرا در نظامیه ادرار از سعدی شیرازی بوستان 12

1 مرا در نظامیه ادرار بود شب و روز تلقین و تکرار بود

2 مر استاد را گفتم ای پر خرد فلان یار بر من حسد می‌برد

3 چو من داد معنی دهم در حدیث بر آید به هم اندرون خبیث

4 شنید این سخن پیشوای ادب به تندی برآشفت و گفت ای عجب!

5 حسودی پسندت نیامد ز دوست که معلوم کردت که غیبت نکوست؟

6 گر او راه دوزخ گرفت از خسی از این راه دیگر تو در وی رسی