مرا در نظامیه ادرار بود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 مرا در نظامیه ادرار بود شب و روز تلقین و تکرار بود
2 مر استاد را گفتم ای پر خرد فلان یار بر من حسد می‌برد
3 چو من داد معنی دهم در حدیث بر آید به هم اندرون خبیث
4 شنید این سخن پیشوای ادب به تندی برآشفت و گفت ای عجب!
5 حسودی پسندت نیامد ز دوست که معلوم کردت که غیبت نکوست؟
6 گر او راه دوزخ گرفت از خسی از این راه دیگر تو در وی رسی
ادامه توضیحات شاعر