شریک درد و سوز از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 148

1 آنچنان قطع اخوت کرده اند بر وطن تعمیر ملت کرده اند

2 تا وطن را شمع محفل ساختند نوع انسان را قبائل ساختند

1 شنیدم کوکبی با کوکبی گفت که در بحریم و پیدا ساحلی نیست

2 سفر اندر سرشت ما نهادند ولی این کاروان را منزلی نیست

1 حکیمان گرچه صد پیکر شکستند مقیم سومنات بود و هستند

2 چسان افرشته و یزدان بگیرند هنوز آدم به فتراکی نبستند

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران